Phone with Smile ဖုန္းေတြနဲ႔ အၿပံဳးေ၀

တာေမြၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းရွိ ရပ္ကြက္တစ္ခုတြင္ ဧၿပီလ ၂၁ ရက္ေန႔က က်ပ္ ၁၅၀၀ တန္ဖုန္း ကံစမ္းမဲႏႈိက္ေနစဥ္

ကမၻာတစ္ဘက္ကေန ေနာက္တစ္ဘက္ကို ခ်က္ခ်င္းဆက္သြယ္လို႔ ရတဲ့ေခတ္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ကြန္ပ်ဴတာ၊ အင္တာနက္၊ ေဖ့စ္ဘြတ္၊ ႀကိဳးဖုန္း၊ လက္ကိုင္ဖုန္း၊ ထိုအထဲတြင္ လူေတြ႐ူးတာက ဖုန္းေပါ့။ အထူးသျဖင့္ လက္ကိုင္ဖုန္းသည္ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးၿပီး ေနရာတကာ သယ္ယူသြားလို႔ ရသည္။ Privacy လည္း ရွိသည္။

ေနာက္ၿပီး မကိုင္မိပါကလည္း miss call အေနျဖင့္ ဘယ္သူေခၚသည္ကို သိသည္။ လြတ္လပ္မႈရွိေသာ ထိုဖုန္းကို အမ်ားျပည္သူ လိုခ်င္သည္မွာ မဆန္းလွပါ။

ကိုဘသစ္ေရ မဂၤလာသတင္းေလးေတြနဲ႔ စလိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား။

ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ။ သႀကၤန္ကာလေပါ့ဗ်ာ ဧၿပီလမွာ သတင္းေကာင္းေလးေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ စခဲ့တယ္။

ဆိုပါဦး။

ပုဂၢလိကသတင္းစာ

ပထမဦးဆံုးကေတာ့ ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြ ေပးလိုက္တာေပါ့၊ ႏိုင္ငံတကာမွာ မ်က္ႏွာ မငယ္ရေတာ့ဘူးေပါ့။

ဘယ္လို။

ႏိုင္ငံတကာမွာက သတင္းစာဆိုတာ ပုဂၢလိကပဲ ရွိတယ္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက ျပည္သူပိုင္ သိမ္းၿပီးတဲ့ေနာက္ အစိုးရပိုင္ သတင္းစာေတြ ေပၚလာတယ္။ ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာလို႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီသတင္းစာ ေပၚခါစက ခုလုိ ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြ ေပၚစလိုပဲေပါ့။

လူေတြ အံ့ၾသသြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ႏိုင္ငံေတာ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုကိုလည္း ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္း ေထာင္ခ်ထားတယ္။ သူ႔ကိုသြားေတြ႕တဲ့သူက သတင္းစာတစ္ေစာင္ ယူသြားၿပီး ဦးႏုကို ေပးတယ္။

"ဒါႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာ" လို႔ေျပာေတာ့ ဦးႏုက အံ့ၾသသြားတယ္။

"ႏိုင္ငံက သတင္းစာ ပိုင္လို႔ရလား" လို႔လည္း ေမးရွာသတဲ့။

ဟုတ္တယ္။ အကူးအေျပာင္းဟာ လူေတြအတြက္ ခုေျပာင္းတာက ဂ်ာနယ္ကေန သတင္းစာပံုစံ ေျပာင္းရေလေတာ့ ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြဟာ ေန႔စဥ္သတင္းစာနဲ႔ မတူဘဲ ဂ်ာနယ္နဲ႔ တူေနေတာ့တယ္။

ဒါလည္း ဒီလိုပါပဲ။ mindset ျဖစ္ေနတယ္။ အစြဲေတြေၾကာင့္ပါပဲ။

ပုဂၢလိက သတင္းစာေလးေစာင္ ထြက္လာတာ လူေတြေစာင့္ၾကည့္တဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဆရာညိဳရ... အစိုးရ သတင္းစာနဲ႔ ပုဂၢလိကသတင္းစာ ယွဥ္ထြက္ေနတဲ့ ပြဲေပါ့ေလ။ လူေတြက လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ ရွိလာတယ္ဆိုရင္ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုဘသစ္က မဂၤလာသတင္းလို႔ ေျပာတာကိုး။

သမၼတႀကီးမိန္႔ခြန္း

ဒုတိယ ေျပာခ်င္တာက သမၼတႀကီးရဲ႕ သႀကၤန္မိန္႔ခြန္းပါပဲ။

“ဟုတ္ကဲ့၊ လက္ရွိ သမၼတကေတာ့ မိန္႔ခြန္း အေတာ္ေျပာတယ္။ ေသာၾကာသား စကားေျပာတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။

ဆရာညိဳက ဆရာစံဇာဏီဘို သူငယ္ခ်င္းလို႔ မေျပာဘဲ သိပါတယ္။ ေသာၾကာသားေၾကာင့္ စကားေျပာတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္လွ၏တဲ့။

အရင္ေခတ္ အဆက္ဆက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲမွာ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦးႏုက အေတာ္မိန္႔ခြန္းေျပာတယ္။ ေနာက္ဦးေန၀င္း ေတာ္ေတာ္ေျပာတယ္။ ဦးေစာေမာင္လည္း ေျပာတာပါပဲ။

ဦးသန္းေရႊကေတာ့ လူထုကို တိုက္႐ိုက္တစ္ခါမွ စကားမေျပာခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ျပည္သူေတြကို မိန္႔ခြန္းေျပာတာ ပြင့္လင္းျမင္သာတယ္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပတယ္လို႔ ယူဆတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ မိဘျပည္သူမ်ားခင္ဗ်ားလို႔ ေျပာတဲ့အသံကို ၾကားေတာ့ အရပ္ထဲက လူႀကီးေတြ အေတာ္သေဘာက်တယ္။ ခုသႀကၤန္မိန္႔ခြန္းဟာလည္း အေတာ္ေကာင္းတယ္။ စိတ္၀မ္းကြဲမႈနဲ႔ ပဋိပကၡမ်ားကို သႀကၤန္ေရနဲ႔ ေဆးၿပီး တည္ၿငိမ္တဲ့ ႏွစ္သစ္ကို ျမင္လိုတယ္လို႔ သူေျပာခဲ့တာပါပဲ။

ဟုတ္ပါတယ္။ အရင္ႏွစ္ (သကၠရာဇ္ ၁၃၇၄ ခုႏွစ္)က မတည္မၿငိမ္ ပဋိပကၡေတြ အေတာ္ျဖစ္တယ္။ ရခိုင္အေရးအခင္း ျဖစ္တယ္။ ျဖစ္ပံုက သိမ္ေမြ႕လြန္းေတာ့ ယေန႔တိုင္ အစီရင္ခံစာ မထုတ္ႏိုင္ေသးဘူး။

ေနာက္လက္ပံေတာင္းေတာင္ကိစၥ ျဖစ္လာတယ္။ အစီရင္ခံစာ ထြက္လာေပမယ့္ ျပည္သူေတြက မေက်နပ္ၾကေသးဘူး။

ဒါေတြအားလံုးဟာ ႐ိုး႐ိုးဆႏၵျပတာထက္ ပဋိပကၡအသြင္ ေဆာင္ေနတာကို ေတြ႕ရေပမယ္ ဆရာညိဳ။ ေနာက္ မိတၳီလာအေရးကိစၥေတြ ေပၚလာေတာ့တာပါပဲ။ ဒါဟာလည္း အေတာ္ေလး တုန္လႈပ္စရာေကာင္းတဲ့ ကိစၥပါ။

ယေန႔ကမၻာႀကီးဟာ တစ္ေယာက္ဘာလုပ္လဲဆိုတာ ေနာက္တစ္ေယာက္က ျမင္ေနရတယ္။ ဒီေတာ့ မမွန္တာေလးေတြ ပါလာတယ္ဆိုရင္ ကမၻာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတတ္တာကို သတိျပဳသင့္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ႐ိုးသားရမယ္။

ခင္ဗ်ားေျပာေတာ့ လူႀကီးေတြ ေျပာတာကို သတိရတယ္။ အစိုးရဆိုတာ အစပဲ ႐ိုးတယ္ဆိုတာ။

မွန္ပါတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက လူေတြကို ေမးၾကည့္လိုက္ပါ။ လူသံုးေယာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္က "အာဏာဟာ လူကို ပ်က္စီးေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရျဖစ္လာတဲ့ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ပ်က္စီးလာတယ္" လို႔ ေျပာသတဲ့။

ဒါေၾကာင့္ သမၼတသက္တမ္း ႏွစ္ႀကိမ္ထက္ မပိုေစရတာပဲေပါ့။

သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ေျပာသြားတဲ့ စကားထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္သေဘာက်တာကေတာ့ အရင္ႏွစ္က ဒီမိုကေရစီအေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ ျဖစ္စဥ္နဲ႔အတူ လူမႈေရး အထင္အျမင္ မွားယြင္းမႈမွတစ္ဆင့္ စိတ္၀မ္းကြဲမႈမ်ား၊ အမည္းစက္မ်ားကို အတာေရနဲ႔ ေဆးေၾကာဖို႔ ေျပာတာကိုပါပဲ။

ဟုတ္ကဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီမွာဖတ္ရတယ္။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသား ကိုျမေအးကလည္း "အဓိကကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိသားစုလိုပဲ ေနရမယ္ေလ။ မိသားစုေတြထဲမွာ ပဋိပကၡေတြလဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ပဋိပကၡေၾကာင့္ အၿပီးအပိုင္ ၿပိဳကြဲသြားျခင္း မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတူတကြ ေနထိုင္လာၾကတဲ့အခါ ဘာသာအသီးသီး လူမ်ဳိးအသီးသီး ကြဲျပားျခားနားမႈ ရွိမယ္။တူညီတာတစ္ခုက ျမန္မာ့ေျမေပၚမွာ ေနထိုင္လာတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ မိသားစုခ်င္း ညီအစ္ကိုေတြ စကားမ်ားၾကတယ္။ ၿပီးရင္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ျဖစ္ရပါမယ္။ ႏွစ္ေဟာင္းက အမုန္းတရားေတြကို ႏွစ္သစ္ကို မသယ္ေဆာင္ဘဲ ႏွစ္ေဟာင္းမွာပဲ ထားခဲ့ေစခ်င္ပါတယ္" လို႔ ေျပာသြားသတဲ့။

အင္း ဒီလိုေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ခုျမန္မာ့ေႏြဦး (Myanmar Spring) လို႔ေတာင္ တင္စားေခၚေနၾကတယ္။

လတ္တေလာ Messenger ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ေရးထားတာ ဖတ္ရတယ္။ လူထုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုေတာင္ ဆႏၵျပတာေတြ ရွိလာသတဲ့။ ေဒၚစုဆိုတာ ျပည္သူက အင္မတန္ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပါ။ အခု ေဒၚစုကိုေတာင္ ဆႏၵျပတာေတြ ရွိလာေနတာဆိုရင္ ဘာကိုဆိုတာ ေဖာ္ျပသံုးသပ္ရပါမလဲ။

ပ်ိဳတိုင္းသံုးတဲ့ မိုဘိုင္းဖုန္း မဂၤလာသတင္း

တတိယ မဂၤလာသတင္းကေတာ့ က်ပ္ ၁၅၀၀ တန္ ဖုန္းကုိ ဧၿပီလ ၂၄ ရက္တြင္ ေရာင္းခ်မယ္ဆိုတဲ့ မဂၤလာ သတင္းပါပဲ ကိုဘသစ္ေရ ဒီသတင္းဟာ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ သတင္းပါ။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၃ အထိ ႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ ဖုန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပည္သူေတြ ခံစားရတာေတြ ကုန္ဆံုးေတာ့မယ့္ အလားအလာပဲေပါ့ေနာ္။

ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းကိုင္ခြင့္ရဖို႔ေတာ့ အေတာ္ေစာင့္ရဦးမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ခု ကတ္သံုးသိန္းခြဲဆိုေတာ့ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ ရွိေနမွာပါပဲ။

မွန္တာေပါ့ဗ်ာ။ ကမၻာေပၚမွာ ဂေရဟမ္ဘဲလ္က ဖုန္းကို တီထြင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ လူေတြကို ဖုန္းသံုးဖို႔ အေတာ္စည္း႐ံုးယူရသတဲ့။ အေရာင္းကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ တစ္အိမ္၀င္ တစ္အိမ္ထြက္ Marketing လုပ္ရသတဲ့။

ဖုန္းမွာ သီအိုရီတစ္ခု ရွိသတဲ့။ ဖုန္းတစ္လံုးဆို ဘာမွ အလုပ္မျဖစ္ဘူးတဲ့။ တစ္လံုးတည္းဆို ဘယ္သူနဲ႔ ေျပာမလဲ။ အဲဒါကို ေျပာတာေပါ့။ ဖုန္းႏွစ္လံုးရွိမွ ဆက္သြယ္လို႔ ရတယ္။ ေနာက္ေလးလံုး၊ ေနာက္ေျခာက္လံုး ရွစ္လံုးေပါ့။
“လူေတြ ဖုန္းသံုးလာေလေလ ကုမၸဏီက ပိုက္ဆံရေလေလပဲေလ။ ကုမၸဏီေတြက ဖုန္းအလုံးေတြကို အခမဲ့ေပးတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အငွားခ်တယ္ေပါ့ေလ။ ၀ယ္စရာ မလိုဘူး။ သူက ၀န္ေဆာင္ခကို ရယူတာပဲ။

ဖဆပလေခတ္လို႔ ေခၚတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီလိုပဲ အိမ္ေတြက တပ္ခ်င္ရင္ ခ်က္ခ်င္း လာတပ္ေပးတာပဲ။ ဂ်ပန္တို႔ အေနာက္တိုင္းတို႔မွာ အိမ္ေဆာက္ၿပီးတဲ့အခါေတြမွာ ဖုန္းလိုင္းက ပါၿပီးသားပဲ။ ကိုယ္က ဖုန္းလိုင္းလိုခ်င္တယ္။ ဖြင့္ခိုင္းမယ္ဆိုရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္႐ံုပဲ။ ဖုန္းဆက္ၿပီးရင္ ပလတ္ေပါက္မွာ ဖုန္းတပ္လိုက္ပါ။ နံပါတ္ကလည္း ႀကိဳက္ရာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြ ရွိပါတယ္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖုန္းေတြ စတင္ ခက္ခဲလာတယ္။ ၀န္ထမ္းအခ်ိဳ႕နဲ႔ အာဏာရ မိသားစု ေဆြမ်ိဳးေတြပဲ ဖုန္းရတယ္။ လိုင္းဖုန္းေခတ္ေနာ္။ မိုဘိုင္းဖုန္းကေတာ့ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ၀န္းက်င္မွသာ ေပၚခဲ့တာပါ။ ဖုန္းတစ္လံုး တန္ဖိုးဟာ ကားတစ္စီး တန္ဖိုးထက္ ႀကီးခဲ့ပါတယ္။

အဲဒါ ဆဲလ္လူလာဖုန္း မဟုတ္လား။ ေနာက္ပိုင္းမွာ GSM ဖုန္း ေပၚလာတယ္။

ေအး တို႔ေျပာေနတာ ဖုန္းလို႔ဆိုေပမယ့္ SIM Card မဟုတ္လား။

ဟုတ္ပါတယ္။ SIM Card ေစ်းဟာ ပထမ ငါးသိန္းပါ။ ေနာက္ ၁၅ သိန္းထိ ျဖစ္လာတယ္။ အျပင္ေစ်းက ၄၅ သိန္းထိ ျမင့္သြားတယ္။ လူေတြကလဲ ႀကံဖန္လာတယ္။ ဆက္သြယ္ေရးကလဲ ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ အလွဴေငြ ေတာင္းတာပဲ၊ ဒါလဲ ေပးရတယ္။ ဘယ္သူမွ ဘာမွမေျပာဘူး။

ဘာျဖစ္လို႔ ဒါေလာက္ေတာင္ လိုခ်င္ရတာလဲ။ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ အလကားနီးပါး ျဖစ္ေနတာကို သိေနၾကတာပဲ။

ပထမအခ်က္က ေလာဘေပါ့ေလ။ လူရာ၀င္ခ်င္တဲ့ စိတ္ပါ။ ဒုတိယကေတာ့ ဆက္သြယ္ေရး လြယ္ကူတာေပါ့။ ကုန္သည္ေတြက လိုင္းဖုန္း (ႀကိဳးဖုန္း) ေတြက လိုင္းမင္းေတြကို ဆက္ေၾကးေတြ ေပးေနရတယ္ မဟုတ္လား။ GSM ေလးမ်ားရွိရင္ အလုပ္မပ်က္ အကိုင္မပ်က္ေတာ့ဘူးေပါ့။

ဒီေနရာမွာ ျမန္မာျပည္က marketing ကိုေတာ့ တကယ္ခ်ီးက်ဴးတယ္။ ယိုးဒယားမွာ ၇/၁၁ ဆိုင္မွာ ေစ်း၀ယ္တဲ့သူေတြကို SIM Card တစ္ဘတ္နဲ႔ ေရာင္းေပးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္မွာ ၁၅ သိန္းနဲ႔ ေရာင္းေနဆဲပဲ။ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ တက္ခါစက ငါးသိန္းဖုန္းကတ္ေတြ ေရာင္းလာတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ GSM အျပင္ WCDMA၊ CDMA ေတြပါ ေစ်းေလွ်ာ့ေရာင္းလာတယ္။ GSM ႏွစ္သိန္းျဖစ္တဲ့အခါ WCDMA က ႏွစ္သိန္းခြဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ခုေတာ့ WCDMA ဖုန္းကို က်ပ္ ၁၅၀၀ နဲ႔ ေရာင္းခ်မယ္တဲ့။ ပထမေရာင္းတာ ကတ္သံုးသိန္းခြဲတဲ့။ ဒီလ ၂၄ ရက္ ေန႔မွာေပါ့။ အရင္က ၀င္ေငြေတြ ေဘးခ်ိတ္ထား အဲဒီေန႔မွာ ၀င္ေငြ ဘယ္ေလာက္ရမလဲ။

ဒီမွာ Calculator  ရွိတယ္။ က်ပ္သိန္းေပါင္း ၅၂၅၀

ေနာက္ ၁၅ ရက္အတြင္း က်ပ္သိန္းေပါင္း ၁၇၅၀၀

ေနာက္တစ္လ ဒီလိုပဲေလ။ စုစုေပါင္း က်ပ္သိန္းေပါင္း ၂၂၇၅၀

ဒါဆိုရင္ တစ္လ ေဒၚလာႏွစ္သန္းခြဲေလာက္ ၀င္ေနတာပဲ။

ဒါ အခုရတဲ့ ေငြေတြပါ။ အရင္က ၀င္ေငြေတြပါ ေပါင္းရင္ ဆက္သြယ္ေရးက ရွာေပးတဲ့ ပိုက္ဆံ မနည္းလွဘူးေပါ့။

ျမစ္ေတြ မေရာင္း ေတာင္ေတြ မေရာင္းဘဲ ရွာလို႔ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ ဆရာညိဳရာ။ တို႔တစ္ေတြ မဂၤလာသတင္းကို ျပည္သူေတြကို ပါးလိုက္မယ္။