ႏွင္းဆီပန္း . . . လား ၊ မိစၦာပန္း . . . လား

တေလာေလးက စာအုပ္စင္ေတြကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေနမိသည္။ တစ္ေန႔လုံး ထိုစာအုပ္ကိုပဲ ဖတ္မိေနေသာေၾကာင့္ စာအုပ္စင္လည္း ဆက္မရွင္း ျဖစ္ေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ မၾကာခဏ ျပန္ဖတ္မိေသာ စာအုပ္ဖတ္တိုင္းလည္း ေတြးေတာစရာေတြ၊ စဥ္းစားစရာေတြ အသစ္ထပ္မံ ရရွိေစေသာစာအုပ္ လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးအေနႏွင့္ဆိုလွ်င္ အင္မတန္မွ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ ထိုးထြင္းသိျမင္ ႏိုင္စြမ္းႏွင့္ စြမ္းအားႀကီးေသာ စကားေျပတို႔၏ လိုက္ဖက္စြာ ေပါင္းစည္းမိေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။

စာအုပ္အမည္က ေလာကသားတို႔၏ အႏႈိင္းမဲ့ ေက်းဇူးရွင္ (ကိုယ္က်င့္ဗုဒၶ၀င္) ျဖစ္ပါသည္။ ေရးသူအမည္က ဆရာႀကီး ဦးေရႊေအာင္ပါ။ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္စြာ စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို ထုတ္ႏုတ္ျပခ်င္ပါသည္။

သစၥာဟူသည္ တန္ဖိုးႀကီး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ ေလာကေရးရာ၌ ျဖစ္ေစ၊ ဓမၼေရးရာ၌ျဖစ္ေစ သစၥာ၀တ္႐ုံကို ၿခဳံခ်င္ၾက၏။ သစၥာ၏ အသြင္ကို ျပခ်င္ၾက၏။ သို႔ျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔သည္ သစၥာ၏ သေဘာအရ၊ အလုပ္ႏွင့္အေျပာ တစ္ေျဖာင့္တည္း က်ရျခင္းကိုမူ မသိက်ဳိးကြၽန္ ျပဳၾက၏။

သစၥာသည္ ရွင္း၏။ ျပတ္သား၏။ သစၥာကို ပူေဇာ္လွ်င္ သစၥာက ျပန္၍ခ်ီးေျမႇာက္၏။ သစၥာကို လွည့္ပတ္လွ်င္ သစၥာက ျပန္၍ဒဏ္ခတ္၏။ ဤကား ဓမၼတာ။
(သစၥာပါရမီ-စာ -၂၀၇)

သစၥာ၏ တန္ဖိုးႀကီးျမင့္ပုံ၊ လူေတြႏႈတ္က တဖြဖြရြတ္သီ ေနၾကေသာ္လည္း အသြင္မ်ားကိုသာ ယူၾကၿပီး အႏွစ္သာရကို ပစ္ပယ္ထားၾကပုံ စသည္ျဖင့္ တိက်ရွင္းျပတ္ေသာ စကားေျပတို႔ျဖင့္ ျပတ္သားစြာ (မျငင္းပယ္ႏိုင္ေအာင္) ေရးသားတင္ျပ ထားသည္။ အေျခခံ အႏွစ္သာရမွာ ဗုဒၶ၏ ေဒသနာေတာ္မ်ား ျဖစ္သည္။

သစၥာကို လွည့္ပတ္ေသာ လူတစ္စု၊ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုအေၾကာင္း ဖ်တ္ခနဲ သတိရမိ လိုက္သည္။ လြန္ေလၿပီးေသာ ႏွစ္ေပါင္း (၅၀) မွသည္ ၿပီးခဲ့ေသာ မႏွစ္တစ္ႏွစ္က အထိ။

(၂)
အာရွတြင္ ဒုတိယ အခ်မ္းသာဆုံး၊ အေကာင္းဆုံး ေလယာဥ္ကြင္း၊ အေကာင္းဆုံး တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီးမ်ား၊ အေကာင္းဆုံး လမ္းမႀကီးမ်ား စသျဖင့္ ဇာတိပုညဂုဏ္ မာနတို႔ျဖင့္ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခုသည္ ကမၻာ႔အဆင္းရဲဆုံး၊ အမြဲေတဆုံး၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အနည္းဆုံး ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ အျဖစ္သို႔ ေလွ်ာက်သက္ဆင္း လာရသည္။

ကမၻာ႔အညႊန္းကိန္း တိုင္းတြင္ ေအာက္ေျခမွာ ျပားျပား၀ပ္ေနရေသာ ႏိုင္ငံ။ အာရွတြင္ လွ်ပ္စစ္အသုံးျပဳမႈ အနည္းဆုံးႏုိင္ငံ၊ တယ္လီဖုန္းသုံးစြဲမႈ အနည္းဆုံးႏိုင္ငံ၊ တစ္ဦးခ်င္း၀င္ေငြ အနည္းဆုံး ႏိုင္ငံ။ ကမၻာ့ပ်မ္းမွ် အသက္ရွည္မႈႏႈန္းတြင္ ၆၅ ႏွစ္ပ်မ္းမွ်ႏႈန္းျဖင့္ ထိုင္း၊ ဗီယက္နမ္တို႔ ေနာက္တြင္ ျပတ္က်န္ခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံ၊ ကမၻာ့ကင္ဆာ ျဖစ္ပြားမႈအမ်ားဆုံး ႏိုင္ငံထဲတြင္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ မက်န္ရစ္ခဲ့။ ကမၻာ့သစ္ေတာမ်ား ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးမႈ ၁၀ ႏုိင္ငံ စာရင္းထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ထိပ္ဆုံးမွာ။ ကမၻာေပၚတြင္ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈ အဆိုးရြားဆုံး သံုးႏိုင္ငံထဲတြင္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေမ့မခ်န္ခဲ့။ ႏုိင္ငံတြင္း သယံဇာတမ်ား ထြက္ရွိမႈအေပၚ စီမံခန္႔ခြဲမႈ အညံ့ဖ်င္းဆုံးႏိုင္ငံ။ ကမၻာေပၚရွိ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ အဆုိးရြားဆုံး ခုနစ္ႏိုင္ငံထဲက တစ္ႏိုင္ငံ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာေတြမွာ ျမန္မာ့စီးပြားေရး မွန္မွန္ႀကီး တိုးတက္ေနေၾကာင္း၊ တခ်ဳိ႕ႏွစ္ေတြမွာ ၁၁ ရာခုိင္ႏႈန္းအထိ တိုးတက္ေနသည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ တ႐ုတ္တို႔၊ ဂ်ပန္တို႔ပင္ ထိတ္လန္႔တၾကား ျဖစ္ခဲ့ၾကေသးသည္။ ဒီသတင္းေတြကို ေရးသားေဖာ္ျပ ေနသူေတြမွာ ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာမွ စာနယ္ဇင္းသမားဆိုေသာ လူလက္တစ္ဆုပ္စာပင္။

အစိုးရ၏ တလြဲ စီမံကိန္းေတြ၊ ေရတြက္မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွေသာ ေဒၚလာဘီလ်ံႏွင့္ ခ်ီေသာ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈေတြ၊ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရး အုပ္စုေတြ၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ပုဂၢလိက စာနယ္ဇင္း သမားေတြကို ရက္စက္႐ုံမက ဆိုးရြားစြာေ ဒ၀ဒတ္ပင္ ေတြးေတာခဲ့ဖူးျခင္း မရွိသည့္ ေနာက္ဆုံးေပၚ လုပ္ၾကံမႈ အဖုံဖုံေတြ။

ကေန႔ ဒီမိုကေရစီ အ႐ုဏ္ဦးတြင္ တစ္ခ်ိန္က သူတို႔အစိုးရႏွင့္ သူတို႔သတင္းစာက ေန႔စဥ္ေဖာ္ျပ ေရးသားေနသူေတြကို ျပည္သူေတြက သူရဲေကာင္းႀကီး ေတြကဲ့သို႔ ခ်စ္ခင္ေလးျမတ္ ေနၾကၿပီး ကမၻာအႏွံ႔က ဆုေတြအမ်ဳိးမ်ဳိး ေပးေနၾကဆဲ။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ဆိုလွ်င္ ကမၻာ႔သမိုင္း တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ႏုိင္ငံတကာက ေပးေသာဆုတံဆိပ္ အမ်ားဆုံး ပိုင္ရွင္အျဖစ္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား လွသည္။

ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သစၥာေဖာက္သူ၊ သစၥာကို လွည့္ပတ္သူသည္ မည္သူေတြနည္း။ ျမန္မာအဘိဓာန္က သစၥာကို ဤသို႔သံုးမ်ဳိးေသာ အနက္ကို ေပးေလသည္။
(၁) အမွန္တရား။
(၂) မွန္ကန္ေသာ စကား။
(၃) ႏိုင္ငံ၊ လူမ်ဳိး စသည့္အေပၚတြင္ ထားရွိေသာ ေစာင့္သိ႐ိုေသမႈ။
ကြၽန္ေတာ္ ၾကက္သီးေမြးညင္းပင္ ထမိပါသည္။ ကိုယ့္လူေတြက ျမန္မာအဘိဓာန္က ေပးေသာအနက္ကြဲ သုံးမ်ဳိးစလုံးကို ေျဖာင္းေျဖာင္းျမည္ေအာင္ ႐ိုက္ခ်ဳိးခဲ့ၿပီးကာမွ။

(၃)
ဤကဲ့သို႔ သစၥာပ်က္ယြင္းခဲ့ၿပီး ျပည္သူေတြက နာနာၾကည္းၾကည္း ေမ့ေလ်ာ့ထားခဲ့ေသာ အစိုးရဘက္သား စာေရးဆရာ တစ္ဦးက ၁၄-၅-၂၀၁၃ ေန႔ထုတ္ ပုဂၢလိကသတင္း စာတစ္ေစာင္တြင္ ဘယ္စာအုပ္ေတြ ဖတ္သင့္သလဲ။ အမည္ႏွင့္ ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္ ေရးခဲ့သည္။ သူဖတ္သင့္သည္ဟု ယူဆေသာ စာေရးဆရာ ၅၄ ဦး၏ စာအုပ္ ၆၀ စာရင္း ရွည္ႀကီးလည္း ပါ၀င္သည္။

သူ႔ကိုယ္သူ ညႊန္းဆိုရာမွာေတာ့ စာဖတ္သက္ ႏွစ္ (၅၀) ရွိတဲ့ စာဖတ္၀ါသနာအိုး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတာ္အသင့္ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္စြာ ေရးေပးတဲ့ စာအုပ္စာရင္းလို႔ ေျပာထားသည္။ သူေရြးခ်ယ္ပုံကေတာ့ အမ်ဳိးသား စာေပဆု၊ ပခုကၠဴ ဦးအုံးေဖ စာေပဆု၊ ဆရာ၀န္တင္ေရႊ စာေပဆု၊ သုတစြယ္စုံ စာေပဆု၊ ထြန္းေဖာင္ေဒးရွင္း စာေပဆု စေသာစာအုပ္ ေတြကိုလည္း ေရွးဦးစြာဖတ္ဖို႔ ညႊန္းျပဳထားသည္။

သူ႔ မွတ္ခ်က္ကို ဆက္လက္ဖတ္ၾကည့္လွ်င္ စာေပဆုစိစစ္ ေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႕ ပညာရွင္ စာေပ၀ါရင့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဆုေပးထားခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြမို႔ ဖတ္ဖို႔ရာ ညႊန္းလိုက္ရပါတယ္ ဟူ၏။ သူညႊန္းေသာ စာအုပ္ေတြက မည္သည့္ စာအုပ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း အထူးေျပာဖို႔ လိုမည္ေတာ့ မထင္ပါ။ ၿပီးေတာ့ စာအုပ္ေၾကာ္ျငာ ၀င္လိုက္ေသးသည္။ ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦး၏ အမည္ကို ေဖာ္ျပၿပီး စာအုပ္ (၁၅၀)၊ (၂၀၀) ေရးသား ထုတ္ေ၀ၿပီးေၾကာင္း သူတို႔ စာအုပ္ေတြကို ရွာလို႔ရသမွ် ဖတ္ၾကည့္သင့္ဟု ေစတနာ ဗရပြႏွင့္ (ကြၽန္ေတာ္တို႔က အမွားဗရပြ ယုံၾကည္) တိုက္တြန္းလိုက္ေသးသည္။

သူလည္း သိမည္ပင္။ သူေျပာခဲ့ေသာ အေရွ႕ပိုင္းမွာ ေဖာ္ျပထားေသာ၊ စာေပဆု ေရြးခ်ယ္ေရး အဖြဲ႕၀င္၊ ပညာရွင္၊ စာေပ၀ါရင့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ေရြးခ်ယ္ဆုေပးခဲ့ေသာ စာအုပ္ဆိုသည္ကား အဘယ္နည္း။
သစၥာေဖာက္သည္ သစၥာေဖာက္ကို ခ်စ္ခင္၏။ ဓားျပသည္ ဓားျပႏွင့္သာ အလြမ္းသင့္၏။ ဤကားေလာက ဓမၼတာ။ ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစား ေနတာက ထိုအေကာင္းစား စာေရးဆရာႀကီးက ျပည္သူေတြ၏ အေမ့ခံ ကေလာင္ေတြကို ဘာေၾကာင့္မ်ား အေလာတႀကီး ပြဲထုတ္ခ်င္လာ ရသလဲ ဆိုတာပင္။ သမိုင္းဆိုတာကို သူဘယ္လိုမ်ား နားလည္ေနသည္ေတာ့ မသိ။

သမိုင္းဆိုသည္မွာ ......
အမွန္အားျဖင့္ သမိုင္းကို ထာ၀စဥ္ လိမ္၍မရ။ သမိုင္း၌ အ၀ိဇၨာ လႊမ္းမိုးခုိက္သာ လိမ္၍ရ၏။ သမိုင္း၌ ၀ိဇၨာ ရွိေသး၏။ ၀ိဇၨာက အ၀ိဇၨာကို ပယ္သတ္ႏိုင္ေသာ ေန႔တြင္ သမိုင္း၌ အလိမ္သည္ ေပၚေလ၏။

ဦးေရႊေအာင္
ဗုဒၶ-ေလာကသားတို႔၏ အႏႈိင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္ (ကိုယ္က်င့္ဗုဒၶ၀င္) စာ-၂၁၇